AREN LEON

Tango’nun temelleri demişken, Firpo ve Gardel ile beraber Julio De Caro’yu (1899-1980) çalışmamak ve sizlerle paylaşmamak olmazdı. Nasıl Carlos Gardel Tango’yu vokal yorumlama biçimi ile bir devrim yaptıysa ve Firpo da daha romantik bir türe dönüşmesini ve yaygınlaştırmasını başardıysa, Tango’nun enstrümantal ve armonik olarak zenginleşmesinde de Julio De Caro benzer devrimi yaptı. Julio De Caro da diğer büyük Tango maestraları gibi İtalyan asıllıdır ve müzisyen bir aileden gelmektedir. De Caro’nun babası 1913’te Buenos Aires’in San Telmo semtinde kısa sürede şehrin müzik merkezi haline gelecek bir konservatuar kurar. Babaları küçük Julio’nun piyano ve kardeşi Francisco’nun da keman çalmasını ister, ancak bir süre sonra kardeşler aralarında enstrümanları değiştirirler, Julio kemancı ve Francisco da piyanist olacaktır. Daha küçük kardeşleri Emilio da kemancı olur. Kardeşler kısa sürede Buenos Aires’in önde gelen Tango orkestralarında çalmaya başlarlar ve bu yüzden de babaları ile aralar