AREN LEON

  Ana fikri baştan söyleyeyim: Öğrenmek için otoriteye ve özel bir maestroya ihtiyacınız yok. Kendi kendinize yetersiniz, tüm dünya zaten sizin maestronuz. Beni okuyanlar alışmıştır, lafı kimi zaman doğrudan söylerim, kimi zaman da dolaştırarak getiririm. Başlığın ve içeriğin birbiriyle ilişki içinde olmasına çaba gösteriyorum. Kimi zaman tutturamadığım ve sınır ihlali yaptığım oluyor, yine de çabamı sürdürüyorum. Tango keyfi açısından daha başlarken Macit Şirin ve Yağmur Pehlivanlı’nın bir performanslarını göstermek isterim. Tango’yu “klasik de klasik, salon da salon!” diye dar kalıplara koymamışlar ve müzikal hissi sahneye güzel taşımış, dışa vurumcu drama ve ifade araçlarını müzikle buluşturmuşlar. 2016’da yaptıkları bir Tango Nuevo performanslarını izliyoruz: Şimdi yazacağım konuya sırası ile El Chino’nun konuşması ve Tango’dan arkadaşlarımız Faysal Tekoğlu ve Macit Şirin ile kısa diyaloglarımız nedeni ile giriyorum. Çünkü her üçü de “Maestro” olarak anılmak istemiyorlar. Başka...

Kafamdaki karışıklığı somut hale getirebilmek, kelimeler ve görüntülerle içimde ve dışımda canlı ve anlaşılır kılmak bazen zorlayıcı oluyor. Şifreleri deşifre etmek, yeni kelimeler keşfetmek ya da yaratmak zorunda kalıyorum, çünkü var olanlar bazen anlatmaya yetmiyor, eksik kalıyor. Karşıt gibi görünen kavramların ne kadar kesişebileceğini gördüğüm zaman işin içinden sıyrılamıyorum. Bu kesişim “Tamamlayıcılık” olarak da değil “Örtüşme” biçiminde özellikle de kültürler arası geçişlerde sıkça kendini gösterebiliyor. Bir kültürde var olan kavramlar silsilesinin diğer kültürde eşi ve benzeri olmuyor bazen, çeviri dili ile aktarılamıyor da. Kök olana gitmek zorunda kalıyorsunuz, insani duygu ve duyumsamalara, hatta daha ötesine hayvani güdülere… Anlama ve çevrimi orada, kökte gerçekleştirip, sonra tekrar şifrelenmiş ve çerçevelenmiş biçimlere dönüştürüp “Bu biçimler anlatma yeteneğine sahip mi acaba?” diye sormak gerekiyor. Çocuklar için yazılmış hikayeler, üretilen animasyonlar, karikatürl...

Bilinçaltımız arketiplerle ve sembollerle dolu. Birçok sanatçı, sinemacı, tasarımcı, iletişimci, medya uzmanı, reklamcı, siyasetçi ve din adamı bu arketiplerden ve sembollerden haberdar ve kimi zaman bilerek ve yerli yerinde, kimi zaman da sadece ve sadece bizden biri gibi çok üstünde düşünmesine gerek kalmadan doğal olarak, hissederek bunları kullanabiliyor. Mesajlarını bu yolla daha iyi iletiyorlar, çünkü sembolün adı veya görüntüsü tek başına birçok yoğun düşünceyi ve hikayeyi özetlemeye yetiyor. Ekonomik! Sözden ve zamandan tasarruf etmek mümkün. Ayrıca mesajın yanlış gitme olasılığı hiç yok, çünkü herkes için aynı anlama geliyor. Kısacık şiirlerin, şarkı sözlerinin, üç dakikalık şarkıların, bir karışlık tabloların yoğun duygular yaratmasının sebebi burada. İşitsel, görsel, bilişsel olarak hafızaya, bireysel bilin dışına ve kolektif bilinç dışına sıkıştırılmış devasa anılar, hikayeler, duygular var. Sanatçılar içimizde uyuyan devi bu yüzden minicik dokunuşlarla uyandırma, çağırma b...

  Üç önemli Arjantin Folklorik dansına bakacağız bugün ve Tango üzerindeki etkilerini anlamaya çalışacağız. Chamame türündeki Merceditas’tan ve tangolaştırılmasından bahsetmiştik. Burada da “Asi se baila el Chamamé”da folklorik bir dans var. El Negro Palma çalıyor. Daha önceki yazımdan alıntı yapıyorum:  “Chamame” Arjantin Mezopotamyası’na (Kuzedoğu Arjantin’de iki büyük nehrin arası) ait köklerinde yerli Paraguay ve göçmen Volga Almanları’nın Schottische müziklerini barındıran, 6/8 ölçülük ve sıklıkla akordeon(veya bandoneon), gitar ve keman ile, zaman zaman da salonda icra edildiğinde piyano ve double bass’ın da eklendiği bir müzik formu.  En bilinen Chamame şarkısı Merceditas’ı hatırlayalım; 1971 Ernesto Mondiel yorumu ile dinliyoruz. Valse ne kadar yakın olduğuna dikkat edebilirsiniz. Bir önceki Chamame’ye göre daha yavaş ve romantik. Chacarera Arjantin’in biraz daha iç kısmında, Santiago del Estero’da yine kırsala ait kabul edilen bir halk müziği ve dansı, Chamame gi...